หลอนสุด ผีสิงคโปร์ อาคารเช่าเขตพระราม 2

หลอนสุด! วงจรปิดเชื้อเชิญขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรสำนักงานจนวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของสถานะการณ์ประหลาด “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกบุคลากรสถานที่ทำงาน จนถึงจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
เมื่อวันที่ 4 เดือนกันยายน นักข่าวแถลงการณ์ว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก

สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานออฟฟิศหนัก กระทั่งทำเอาจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวผ่านมาแล้วได้เล่าว่า

“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชื้อเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องประหลาดที่หาคำชี้แจงมิได้ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาค่ำคืนข้างในสำนักงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่ติดตั้งไว้ในสำนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในเขตถนน เอเยอร์ ราจาห์ เครสเชนต์

(Ayer Rajah Crescent) ของสิงคโปร์ ในช่วงเวลาที่เหลือบุคลากรที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเคลียร์งานอยู่ภายในสถานที่ทำงานแห่งนี้ผู้เดียวในเวลาราว 23.57 น. ในตอนที่เพื่อนร่วมงานของเขา กลับไปอยู่ที่บ้านกันไปหมดแล้ว

รูปภาพที่นำมาจากกล้องวงจรปิด เผยให้เห็นขณะที่ พนักงานชายคนนี้ เงยหน้ามอง หลังจากที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แม้กระนั้นเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่เจอเรื่องผิดปกติใดๆจึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าแล้วต่อจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็กำเนิดเสียงดังลั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างด้านขวามือ รวมทั้งหลอดไฟฟ้าในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนจะก้มตัวเก็บของบางสิ่ง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ร่วงบนพื้น

อีกไม่กี่อึดใจถัดมา สถานการณ์ก็เลวทรามลง เมื่อประตูของห้องดังที่กล่าวมาแล้วกำเนิดปิดเอง รวมทั้งหลอดไฟก็ดับลงเอง ขณะที่เก้าอี้ในสำนักงานตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนเอง จนกระทั่งบุคลากรคนนี้ จะต้องวิ่งหนีออกมาจากสถานที่ทำงานด้วยความตื่นตระหนก

เรื่องเชิญชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง ด้วยเหตุว่ากล้องวงจรปิด สามารถจับภาพในเวลาที่หลอดไฟในห้องดังกล่าว กลับมาเปิดสว่างเองอีกที แล้วก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปริศนาสีดำ” เผยตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานประตู

ปัจจุบัน มีการสืบสวนจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีบุคลากรบุคคลอื่นอยู่ในที่ทำงานที่นี้อีกแล้ว เว้นแต่บุคลากรชายคนนี้ และทางตำรวจก็ยืนยันว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่อแต่อย่างใด อย่างไรก็แล้วแต่ จนถึงเดี๋ยวนี้ ทั้งคนในสถานที่ทำงานแห่งนี้ และก็ตำรวจก็ยังหาคำอธิบายมิได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของคนใด และใช่มนุษย์ไหม?

เรื่อง สยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 ซอกซอยนี้จะเป็นซอยใหญ่ใกล้กับถนนเลยคะ ที่พักอาศัยแถวนี้เป็นห้องแถวเกือบจะทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น แตกต่างกันไปค่ะ ครอบครัวของเพื่อนฝูงพวกเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองคะ เขาต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเพราะว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของสหายพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ค่ะ
เนื่องจากมีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายสำหรับเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนฝูงเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่รวมทั้งพิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านเกมคอมฯ ขา พอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งๆไม่มีห้อง ไม่เกลื่อนกลาด

พอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 คะ มี 2 ห้อง คือห้องที่ใกล้กับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ ทั้งยันต์ไทย จีน และก็ห้องตรงข้ามที่ใกล้กับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเพราะขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงกันข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยพูดว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน

เล็กๆดี เหมาะกับนอนคนเดียว อาของพิมพ์ก็พูดขึ้นมาว่าไม่ได้นะ ห้องนี้นอนไม่ได้ แม่ของพิมพ์ก็เอะใจว่าเพราะเหตุไรถึงนอนมิได้ แต่อาก็ไม่ได้บอกอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อคุณแม่นอนห้องข้างบนชั้น 4 เรื่องน่าขนลุก ขา ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะอะไรห้องนั้นถึงนอนไม่ได้ ครูก็กล่าวว่าคงไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย

เรื่อง สยดสยองอาคารเช่าบริเวณพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ขณะนั้นเวลาประมาณ 3 ทุ่มค่ะ พิมพ์อาบน้ำเตรียมนอนแล้วเนื่องจากว่าเมื่อยล้ากับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปขา พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเหมือนอุตสาหะจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตระหนกตกใจตื่นค่ะจับโทสับมาดูเป็นเวลาแทบๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แม้กระนั้นมิได้กล่าวอะไรออกไปเพราะเหตุว่ามีความคิดว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้าตรู่มาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนนี้ผู้ใดกันไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนภายในบ้านเป็นไม่มีคะ
อานอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนพ่อแม่ก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงขาเพราะเชื่อมั่นมากมายว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ โอกาสนี้หนักขึ้นเพราะเหตุว่าเหมือนพากเพียรดันประตู มีเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกประตู ราวกับต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟดู ได้แต่ว่านอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างงี้เรื่อยกระทั่งบางโอกาสพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนนี้แทบจะมิได้นอนเลย
จากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มไม่ค่อยสบายใจที่จะอยู่ตรงนี้คะ ประกอบกับว่าผู้ครอบครองอาคารเขาอยากได้ตึกคืน เป็นช่วงแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะว่าจะให้ลูกชายอยู่ แม้กระนั้นเพราะเหตุว่าเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับผู้ใดมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาก็เลยตัดสินใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยทุกข์ยากลำบากคะด้วยเหตุว่าของน้อย แต่อาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าเรื่องคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็พูดว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องพวกนี้จะมาเจอกับตัว ตอนแรกอาจารย์มีความเชื่อแบบกึ่งขาว่าผีมีใช่หรือไม่มีจริง พ่อบอกว่าวันนั้นกลับไปอยู่ที่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหอพักงอยู่ต่อจากบันได้เลยนะ ครูบาอาจารย์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า

เรื่องสยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของบิดาอยู่ขา พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) อาจารย์ก็สะดุ้งนะคะแม้กระนั้นก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านหญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมาก) พวกเราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยค่ะ พวกเราเคยไปทำงานกลุ่มบ้านพิมพ์เวลาที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่อาคารนั้น แม้กระนั้นไปตอนกลางวันแล้วอยู่แค่ชั้นล่งที่เปนร้านเกมกับชั้นลอยขา พวกเรามีความรู้สึกว่าที่ครูเหนหญิงคนนั้นบางครั้งอาจจะด้วยเนื่องจากว่าครูมีเซ้นถึงได้เจอกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงราวกับที่คนอื่นๆพบ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ้า อยู่แค่ชั้น 1 แล้วก็ขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆบางทีอาจเนื่องจากอาทราบประวัติตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์ยืนยันว่าเปนความจริงที่เจอเองกับตัว บกพร่องอะไรจำเป็นต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังค่ะ แม่พิมพ์ก็หนักใจกลัวว่าบุตรสาวจะพบอะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญสุนทานขา ต่อไปพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แต่ว่าเสียงแคะประตูกับเสียงราวกับคนกระแทกประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอด 24 ชั่วโมง ร่ำรวยแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งคะ เพราะร้านค้าเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึคือว่ามืดค่ำสุดๆแล้ว ปกติถ้าเกิดลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วคะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านค้าตั้งแต่ 5 ทุ่มนะคุณลุง ดึกดื่นสุดก็ไม่กำเนิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึประกาศ คุณลุงมึงก็เถียงค่ะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ภายในมีผู้หญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็มิได้พูดอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เพราะเหตุว่าแฟนอามีความไม่ดีเหมือนปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง อาจารย์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึป่าวประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ต่อมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงขา พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะเหตุว่าห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยขา ทำครัว อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างมองร้านเกม ส่วนครูบาอาจารย์ดำเนินงานกลับมืดค่ำคะ ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องข่มขู่ พิมพ์เหนก็สับสนว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์ก็เลยเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างขา
แต่มันไม่ยอมมายังคงจะร้องข่มขู่แล้วทำท่าทางเสมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วบอกว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุไร เนื่องจากว่าด้านนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยจ้า ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีเพียงแค่พิมพ์กับแมว ในช่วงเวลานั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเพราะเหตุว่ารู้สึกว่าลูกแมวคงยังไม่คุ้นรึป่าวประกาศ แต่ว่าก็ไม่ใช่ครั้งเดียวคะที่แมวแสดงอาการแบบงี้ ครั้งคราวแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงเหมือนกับว่ามีใครไล่มัน ทั้งที่ก็ไม่คนไหนค่ะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางโอกาสพิมพ์ต้องเปิดไฟทั้งชั้นเพื่อลดความน่าขนลุกคะ
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เหมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แต่ว่าโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่ว่าเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปนับเป็นเวลาหลายวันเลยนะ พิมพ์พูดว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งนั้น แม้กระนั้นถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่อาจจะชี้แจงหัวข้อนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงคะ
เรื่องราวก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนถึงพิมพ์คุ้นชินอีกทั้งเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งข้อเท็จจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนคะ ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ว่าก็จะพูดว่าร้านจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่บ้านค่ะ อาพิมพ์เปิดร้านที่อาคารนั้นมาตรงเวลา 7 ปีค่อนข้างสนิท ลูกค้าที่มาเล่นส่วนมากเปนขาประจำค่ะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนอย่างไรอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็งงงวยแต่ว่าก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกก็ดีๆแกก็พูดว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังควานพิมพ์ได้หรอก เพราะว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าคนจีนแก่ๆ2 คนค่ะ บางทีที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้ามึงยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นสตรีตัวเล็กนะคะแต่เทอมีความเอื้อเฟื้อกับทุกคนมากมาย ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย